Koşullu, Koşulsuz Nedir? Bir Hikâye Üzerinden Anlayalım
Merhaba sevgili okurlar,
Bugün sizlere çok özel bir hikâye anlatmak istiyorum. Hikâyeler bazen bir konuyu en iyi şekilde anlatmanın yoludur, değil mi? Gelin, bir çiftin yaşamına odaklanalım. Bu hikâyede, “koşullu” ve “koşulsuz” olmanın ne anlama geldiğini, bir kadının ve bir erkeğin farklı bakış açılarıyla nasıl yaşadığını birlikte keşfedelim. Hikâyeye dikkatlice odaklanın, çünkü sonunda hep birlikte bu iki kavramı daha derinden anlayacağız.
—
Hikâye Başlıyor: Melis ve Arda’nın Hikâyesi
Melis ve Arda, birbirini sevdiğini düşündüğü iki insandı. Her şey, Melis’in Arda’ya her zaman güvenerek, her koşulda onun yanında durmasıyla başlamıştı. Arda ise mantıklı ve çözüm odaklıydı, her zaman her şeyin nasıl ilerleyeceğini hesaplar, geleceği planlardı. Melis ise biraz daha duygusal, bazen de kararsızdı. Her birinin yaşam biçimi farklıydı, ama bir şekilde bir araya gelmişlerdi.
Bir gün, Melis büyük bir hata yaptı. Arda, Melis’in kararlarına her zaman çok değer verirken, bu sefer ne yapacağını bilemedi. Melis, Arda’dan bir şeyler gizlemiş, onun güvenini zedelemişti. Arda, “Beni seviyorsan, bunu yapmazsın,” dedi. Duygusal olarak öfkelenmişti. “Ama ben gerçekten seni seviyorum, neden bu kadar hırpalıyorsun?” diye cevap verdi Melis.
İşte o an, aralarındaki koşullu ve koşulsuz sevgi farkı netleşmeye başladı. Arda, Melis’in hatasının büyüklüğünü kabul etmek istese de, bir çözüme varmak, bir şekilde mantıklı olabilmek için bir yol arıyordu. “Koşullu sevgi” diyebileceğimiz yaklaşım, Melis’in bu hatayı yapmaması gerektiği üzerine kurulu bir şekilde işlerken, Arda, her şeye rağmen bu ilişkiye devam etmek istiyordu ama koşullarla.
Melis, ise tam tersine, Arda’nın her şeyden önce koşulsuz kabul etmesini istiyordu. “Beni olduğu gibi kabul et,” diye düşündü. “Hatalarımı, eksiklerimi, her şeyimi.”
—
Kadınların Duygusal ve İlişkisel Yaklaşımı: Koşulsuz Kabul
Melis, şartsız kabulün ne kadar önemli olduğunu savunuyordu. “Ben hatalar yaparım, ama beni koşulsuz kabul etmeni istiyorum” diyordu. Kadınlar, çoğu zaman duygusal bağlar kurar ve koşulsuz sevgiyi yaşamak isterler. Melis’in bakış açısına göre, sevgi bir bağlılık olmalıydı, karşılık beklemeksizin. Sevmenin, her şeyin olduğu gibi kabul edilmesi gerektiğine inanıyordu.
Melis, bazen zayıf, bazen güçlü, bazen yanlış yapabilen bir insandı. Ama o, sevgi ve ilişkilerde şartsız bir kabul görmek istiyordu. Melis için, koşulsuz sevgi her zaman daha derin, daha anlamlıydı. Gerçek sevgi, hataların ya da eksikliklerin bir sınır koymaması gerektiği bir seviyede yaşanmalıydı.
—
Erkeklerin Çözüm Odaklı ve Stratejik Bakışı: Koşullu Sevgi
Arda, bir erkeğin genellikle gösterdiği yaklaşımı benimsiyordu. O, genellikle çözüm odaklıydı ve bir ilişkiyi stratejik olarak değerlendirmeye çalışıyordu. “Beni seviyorsan, bu hatayı yapmazsın,” derken, aslında bir koşul koyuyordu. Arda, Melis’in hatasına rağmen onu sevse de, sevginin bir denetim mekanizması olması gerektiğine inanıyordu. Her şeyin yolunda gitmesi için, belirli kuralların olması gerektiğini düşünüyordu.
Erkekler bazen, ilişkilerde daha rasyonel olmaya eğilimli olabilirler. Sevgi, ancak istenilen davranışlarla pekiştirilebilirdi. Arda, kendince doğruyu yapmaya çalışıyor, Melis’in hatalarını anlamak ve kabul etmek istese de, ilişkilerde koşullu bir sevgiyi savunuyordu. Ona göre, sevgi bir tür pazarlıktı; karşılıklı çıkarlar ve anlaşmalar üzerine inşa ediliyordu.
Arda, sevginin ancak sağlıklı sınırlarla korunabileceğine inanıyordu. Onun için, ilişkinin devam etmesi için belli bir denetim şarttı. Sevginin kabulü, birlikte atılacak adımlara bağlıydı. “Sana güveniyorum, ama bunun da bir sınırı olmalı,” diyordu.
—
Melis ve Arda’nın Çatışması: Koşulsuz ve Koşullu Arasındaki Fark
Zamanla, Melis ve Arda arasındaki bu fark büyüdü. Melis, koşulsuz kabulün gücüne inandığı için, Arda’nın yaklaşımına itiraz etti. “Beni seviyorsan, beni her yönümle kabul etmelisin. Hatalarımı da, eksikliklerimi de…”
Arda ise, “Seni seviyorum, ama bu hatayı kabul etmek zor. Bunu değiştirebilmek için birlikte bir çözüm üretmeliyiz,” diyordu.
Sonunda, ikisi de anlamıştı ki, her biri farklı bir sevgi anlayışına sahipti. Melis, koşulsuz sevgiyle ilişkilerinde güven ve empati kurarken, Arda, koşullu sevgiyle bir çözüm ve denetim arıyordu. Fakat her ikisi de birbirine aitti, ancak sevgilerinin biçimleri farklıydı.
Ve burada bir soru ortaya çıkıyor: Koşullu ve koşulsuz sevgi arasında bir denge kurulabilir mi?
—
Sizin Düşünceleriniz?
Peki ya siz, koşullu ve koşulsuz kabul arasındaki farkı nasıl görüyorsunuz? Bir ilişkinin devam etmesi için koşulların olması mı, yoksa her şeyin olduğu gibi kabul edilmesi mi daha sağlıklı olur? Melis’in ve Arda’nın yaşadığı bu çatışmayı, siz nasıl çözerdiniz?
Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi bekliyorum!